İncelemeler

"Arafta can çekişen bir ruh kadar soyut, toprağa düşen bir ağaç dalı kadar gerçek."

Sahnelerde kaybolduğumuz etkileyici bir filmdi. Emekli bir yargıçın içinde ukte kalan şeyleri genç bir kadın üzerinde hayata geçirdiği orijinal bir senaryoydu. Başrolümüzdeki kadın karakter hariç oyunculukları pek sindiremediğim bu filmde yer yer sıkılsam da sinematografik açıdan bir şaheser ortaya çıkaran yönetmen beni filme bağladı. Bir üçlemenin son parçası olduğunu sonradan öğrendiğim bu film belki üçlemeyi sırayla izlesem bende daha büyük bir etki bırakabilirdi.

Orhan Pamuk’un Kırmızı Saçlı Kadın romanı, yazarın derinlikli anlatım tarzını arayan okuyucu için karışık bir deneyim sunuyor. Kitabın ilk bölümleri, Pamuk’un alışık olduğumuz akıcı ve içe işleyen üslubunu taşıyor; karakterlerin psikolojisine dair ince gözlemler ve mekan betimlemeleri dikkat çekiyor. Ancak roman ilerledikçe, özellikle ikinci bölümde, baba-oğul ilişkisi ve Şehname ile Oedipus göndermelerinin uzatılması, anlatıyı gereksiz yere ağırlaştırıyor ve okuyucuyu zaman zaman sıkıyor.

Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli, okuru zihinsel yalnızlık, bastırılmış arzular ve rutinle örülmüş bir hayatın içine çeken yoğun atmosferli bir metin.

Edebi metin veya karakter derinliği aramayan okurlar için; daha çok ağır depresyon sürecinde olan ya da intihar düşünceleriyle boğuşan bireylere hitap edebilecek, kolay okunabilir ve vermek istediğini güzel bir hikaye eşliğinde sunan, meşhur ancak okumaya henüz fırsat bulabildiğim başarılı bir kitap.

Sıcak ve eğlenceli bir New York filmi. Rolünü yaşayan bir aktrisin sunumuyla hayatına dahil olduğumuz Frances bize siyah beyaz kadrajın ardında bazen parasızlığı bazen umudu, azmi bazen de hayata pozitif bakmayı gösterdi. İzlemesi keyif veren, kimi zaman gülüp kimi zaman üzüldüğüm, beni empati yapmaya zorlayan etkileyici bir filmdi. Thank you Frances, I love you.

Geçmişiyle yüzleşen bir baba, yolculuk, aşk. Çok güzel sahne tasarımları olan, mükemmel oyunculuk ve müzik ile harmanlanmış güzel bir senaryo. Gidenler neden gitmiştir, neden kalanlardır asil terkedenler sorularının yanıtı olabilecek film

Hemen gel. Sefalet içerisinde alevlenmeye çalışan bir aşk ve hayattan son bir alacağı olduğuna inanan iki aşık. Mükemmel müzik seçimleriyle ilerleyen ve mizah'ı oldukça etkili ama hiç de gözümüze sokmadan kullanan çok sıcak bir aşk hikayesi. Kavuşmaya çalışan iki aşığı anlatan klişe bir film gibi değil, bunu oldukça orijinal bir şekilde işleyen bir filmdi. Fakirlik, alkolizm ezilme ve savaşın yarattığı kasvetli evrene oyunculuklar kasvet katma konusunda oldukça başarılılardı.

Başrol karakterimiz - olağanüstü bir oyunculuk sergileyen aktörümüz-, anlaşılan o ki ailesi oldukça zengin olmasına rağmen basit bir hayat süren ancak bu hayatta da en küçük detayların hakkını veren birisi. Yaptığı işi mükemmel yapan, hayatını basit bir planlama üzerinden devam ettiren minimal bir karakter. Doğası gereği oldukça durağan bir film ancak gerek vermek istediği ders ve bunu sunuş biçimi, gerekse mükemmel bir başrol oyunculuğuyla birlikte kendini izleten, müziğin de ön planda olduğu güzel bir filmdi.

Yönetmen bizi 90dk boyunca bir hastanın beyninin içerisinde yaşattı. Mükemmel kurgulanmış bir filmdi. Hopkins'in olağanüstü oyunculuğunun bizi bu beynin içerisindeymiş gibi hissettirmesinde çok büyük payı var. Bir bunak babanın ölmüş beyninin içerisinde bir oraya bir buraya savrulup durduk. Gerek mekan kullanımı gerekse sahne geçişleriyle film bizi her an içerisinde tutmayı başardı. Kimi zaman dram, kimi zaman komedi kimi zaman da ters köşe sahnelerin birbirine uyumu bu filmi bir şahesere dönüştürüyor.

Eğlendirmeye mi çalışıyorsun kahretmeye mi? Büyük bir kısmı 'requiem for a dream' rahatsız ediciliğinde devam eden, güzel oyunculuklarla bizi sefaletin bir parçasıymış gibi hissettiren etkileyici bir filmdi. Filmin bize verdiği duygu kopkoyu bir gri olsa da sahnelerdeki renkler oldukça güzel yerleştirilmişti. Film her ne kadar rahatsız ediciliğiyle ön planda olsa da sıkça başvurduğu mizah kalemini de izleyene olması gerektiği kıvamda gösteriyor. İçerisinde olduğumu hissettiğim başarılı bir İskandinav filmiydi.

Eğer Amerikan sinemasına aşina bir şekilde bu filmi izlemeye çalışırsanız hikayenin kurgusu sizi alabora edebilir. Vermek istediğini her sahnede açık açık veren başarılı bir cinayet filmiydi. Özellikle son kısmıyla gerek yaşadığımız coğrafyanın verdiği gerekse daha önceki film izleme tecrübemizin getirdiği bazı alışkanlıkları yıkmayı başarabildi. Kusursuz olmasa da etkili oyunculuklar da bizi filmin aksiyonundan hiç koparmadı.