Anayurt Oteli

Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli, okuru zihinsel yalnızlık, bastırılmış arzular ve rutinle örülmüş bir hayatın içine çeken yoğun atmosferli bir metin.

İlk bakışta oldukça sade görünen bir karakter üzerinden, insanın iç dünyasındaki kırılmaları, yönsüzlüğü ve zamanla çürümeyi anlatıyor. Ancak bunu öyle doğrudan bir şekilde yapmıyor; aksine, durağan gibi görünen detaylarla örülü bir zihinsel gerilim kuruyor.

Romanın en çarpıcı yönü, karakterin içsel dönüşümünün okura hissettirilme biçimi. Neredeyse hiçbir şeyin "olmadığı" anlarda bile rahatsız edici bir yoğunluk var. Zaman, mekân ve eylemler yavaş ama anlam yüklü; yazarın dili ise bu hissi çok iyi destekliyor.

Metin boyunca rahatsız eden, huzursuzluk veren ama bir yandan da kendine çeken bir yapı söz konusu. Kitap, sadece karakterini değil, onunla birlikte mekânı da konuşturuyor. Otel, neredeyse başlı başına bir karakter gibi; zamanla şekil değiştiriyor, ağırlık kazanıyor.