Baba

Yönetmen bizi 90dk boyunca bir hastanın beyninin içerisinde yaşattı. Mükemmel kurgulanmış bir filmdi. Hopkins'in olağanüstü oyunculuğunun bizi bu beynin içerisindeymiş gibi hissettirmesinde çok büyük payı var. Bir bunak babanın ölmüş beyninin içerisinde bir oraya bir buraya savrulup durduk. Gerek mekan kullanımı gerekse sahne geçişleriyle film bizi her an içerisinde tutmayı başardı. Kimi zaman dram, kimi zaman komedi kimi zaman da ters köşe sahnelerin birbirine uyumu bu filmi bir şahesere dönüştürüyor.